Urodzinowy rekin

Od 9 lat, co roku piekę mojemu ukochanemu urodzinowy tort. Były już różne wariacje: mniejsze, większe, rozwalone w podróży, totalne badziewia i całkiem w porządku ciasta. W związku z tym, że jutro robimy urodzinową imprezę, także i w tym roku zrobiłam tort. Rekinowy! :)

Tort powstawał ponad 6 godzin... Muszę przyznać, że to najtrudniejsza rzecz jaką kiedykolwiek w kuchni poczyniłam. Czuję się jak po potrójnym aerobiku. Masa cukrowa - co za zaraza! Tak się pod nosem naklęłam, że aż mi za siebie wstyd. Ale efekt końcowy jest w miarę zadowalający. Widzę sporo niedoróbek, ale jak na pierwszy raz nie ma tragedii :)

Rekiny są w życiu mojego Kuby bardzo ważne. To taki zawodowy slang jego i jego kolegów- bycie rekinem oznacza bycie dobrym w pracy. No a że dobry jest, to ma swojego rekina :)

Obszukałam pół Warszawy i cały Otwock, żeby znaleźć takie kolory masy cukrowej jakie potrzebowałam. Niestety, wszędzie tylko żółte, zielone, pomarańczowe... Postanowiłam sama ulepić bydlaka. Matko jedyna! Jakie to było ciężkie... Od tych spożywczych barwników jestem cała niebieska, kuchnia jest niebieska, tort jest niebieski, a ja padam z nóg.

Zbliżenie na rekinią wadę zgryzu ;)

A żeby nie było tak słodko - tak wygląda moja kuchnia (po przejściu rekinowego tajfunu) i tak wyglądają moje ręce.

Ciocia Dobra Rada radzi: jeśli kiedykolwiek przyjdzie Wam do głowy pobawić się z tymi spożywczymi barwnikami - koniecznie załóżcie rękawiczki!

W środku, tort jest czekoladowo-wiśniowy ze śmietankowym kremem. Mam nadzieję, że okaże się dobry!

Jutro wielka impreza... 9 osób w naszym małym salonie... Miała być impreza niespodzianką, ale trochę ciężko byłoby mi wytłumaczyć zakupy stulecia, a w tym: 3 kg kurczaka, 5 kg. ziemniaków, kilkanaście litrów picia itd. Mam nadzieję, że wszystko się uda :)

Pozdrawiam aż za słodko!
Magda